Inleiding

Tijdens mijn studie Sportkunde ben ik erachter gekomen dat je in de sportwereld vaak voor lastige keuzes komt te staan. Niet alleen in je werk, maar ook in je persoonlijke leven moet je soms balanceren tussen wat goed voelt en wat praktisch haalbaar is. Deze keuzes kunnen behoorlijk uitdagend zijn, vooral als er veel verschillende belangen en emoties meespelen.

Voor mij begon dit al in mijn privéleven, toen mijn vader ernstig ziek werd. Die tijd dwong me om te kiezen: ga ik mee in het verdriet en laat ik mijn gezondheid versloffen, of neem ik de controle over mijn leven? Deze ervaring heeft me niet alleen sterker gemaakt, maar ook geïnspireerd om anderen te willen helpen met hun gezondheid en leefstijl.

Ook op mijn stage kwam ik een dilemma tegen. Hier ging het om ouderen die wilden deelnemen aan een intensieve training, terwijl dat programma eigenlijk niet voor hen was ontworpen. Ik worstelde met de vraag hoe ik hen toch kon helpen zonder het concept van de organisatie overhoop te halen. Dit dilemma bracht me in een spagaat tussen mijn persoonlijke waarden, zoals zorg en veiligheid, en de eisen van het sportconcept.

Deze ervaringen hebben me veel geleerd over wat het betekent om als sportprofessional keuzes te maken. In dit verslag deel ik hoe ik met deze dilemma’s ben omgegaan en wat ik ervan heb geleerd voor de toekomst.

 

Persoonlijke Ethisch Dilemma: Gezondheid en Zelfzorg in een Moeilijke Tijd

Verkennen

Toen ik 18 jaar oud was, werd mijn vader ernstig ziek. Hij werd gediagnosticeerd met teelbalkanker en moest chemotherapie ondergaan. Later kreeg hij een herseninfarct, waardoor zijn gezondheid verder achteruitging. In deze moeilijke periode worstelde ik enorm met mijn eigen emoties en verdriet. Het was alsof ik gevangen zat in een wirwar van gevoelens die ik niet kon uiten of verwerken. Mijn manier om met deze pijn om te gaan was ongezond: ik zocht troost in overmatig eten en alcohol, wat leidde tot ernstig overgewicht. Ik probeerde mijn gevoelens te verdoven, maar voelde me daardoor alleen maar slechter, zowel fysiek als mentaal.

Op een bepaald moment drong het tot me door: terwijl mijn vader in een situatie zat waar hij geen controle over had, had ik wél invloed op mijn eigen gezondheid. Ik voelde een innerlijke strijd tussen mezelf laten wegzakken in verdriet en mijn leven zelf in handen nemen. Uiteindelijk besloot ik om mijn gezondheid serieus aan te pakken. Ik ging naar een sportdiëtist, verloor in 14 weken 20 kg, en begon met krachttraining. Deze keuze heeft mijn leven veranderd; het gaf me een doel, iets waar ik controle over had, en bood een uitweg uit mijn verdriet. Dit bracht me uiteindelijk ook bij mijn passie en motivatie om Sportkunde te studeren, waar ik anderen wil helpen met krachttraining, voeding en leefstijloptimalisatie.

Mijn dilemma was dus een innerlijke strijd: zou ik mijn verdriet laten overnemen en de controle over mijn leven verliezen, of zou ik verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen gezondheid en mijn leven een positieve draai geven?

 

Vragen

De vraag die ik mezelf stel is: Hoe kan ik mijn eigen gezondheid prioriteren en mezelf ontwikkelen, zonder mijn gevoelens voor mijn vader en het verdriet van mijn familie te negeren of weg te stoppen?

 

Betrokkenheid

De betrokkenen in dit dilemma zijn mijn vader, wiens ziekte de aanleiding was van mijn verdriet en mijn uiteindelijke motivatie om mijn leven om te gooien, en mijn moeder, die op haar eigen manier met het ziekteproces van mijn vader worstelde en steun nodig had. Mijn keuzes beïnvloedden ook haar emotionele draagkracht. Daarnaast ben ikzelf betrokken, omdat mijn persoonlijke strijd tussen verdriet en de verantwoordelijkheid voor mijn eigen gezondheid centraal stond in dit dilemma. Ook de mensen die ik nu begeleid en mijn toekomstig werkveld zijn betrokken, omdat deze ervaring me gevormd heeft tot iemand die anderen wil inspireren en helpen met hun gezondheid.

 

Afwegen

Dit dilemma bracht me in conflict met verschillende waarden. Door voor mijn gezondheid te kiezen, gaf ik mezelf controle over mijn leven. Het hielp me om sterker uit deze moeilijke periode te komen en mijn mentale weerbaarheid te vergroten. Deze keuze leidde tot een passie voor sport en gezondheid, wat me uiteindelijk op het pad van de studie Sportkunde bracht. Hierdoor kan ik nu anderen inspireren. Daarnaast had mijn keuze een positieve invloed op mijn familie; door mijn eigen problemen aan te pakken, kon ik ook een steun zijn voor mijn familie en liet ik zien dat het mogelijk was om ondanks verdriet toch sterk te blijven.

Maar er waren ook nadelen. Door zo sterk te focussen op mijn eigen gezondheid en fysieke transformatie, heb ik mijn verdriet over de situatie van mijn vader en de impact daarvan op mijn familie misschien niet volledig verwerkt. De keuze voor gezondheid en sport voelde in die tijd soms als een manier om mijn verdriet te vermijden, in plaats van het onder ogen te zien. Dit kan leiden tot onderdrukte emoties die op een later moment terugkomen. Hoewel ik mezelf prioriteit gaf, was er soms het gevoel dat ik mijn familie daarmee in de steek liet. Terwijl mijn moeder het zwaar had, besteedde ik veel tijd en energie aan mijn eigen transformatie.

Mijn persoonlijke waarden als zelfzorg en verantwoordelijkheid kwamen hier in conflict met loyaliteit en familiebanden. Door mijn eigen gezondheid te verbeteren, voelde ik dat ik mijn eigen pad koos, maar het gaf me soms ook het gevoel dat ik niet volledig bij mijn familie betrokken was in een moeilijke tijd.

 

Besluit

Uiteindelijk nam ik de verantwoordelijkheid voor mijn eigen gezondheid en besloot ik om te werken aan een betere fysieke en mentale staat. Dit betekende niet dat ik mijn familie de rug toekeerde, maar dat ik een balans probeerde te vinden tussen mijn eigen welzijn en de steun aan mijn familie. De keuze om voor mezelf te zorgen heeft me uiteindelijk niet alleen sterker gemaakt, maar heeft ook mijn familie laten zien dat het mogelijk is om kracht te vinden in moeilijke tijden.

Ik zei dat deze beslissing me gevormd heeft en dat ik er een positieve richting aan heb gegeven door mijn studie en toekomstige werk in sport en gezondheid. Door deze ervaring kan ik anderen beter helpen die zelf worstelen met moeilijke situaties en gezondheidskeuzes.

 

Evaluatie

Het besluit om mijn gezondheid te prioriteren was een goede keuze voor mijn persoonlijke ontwikkeling en het heeft me richting en doel gegeven. Toch besef ik dat ik een manier moet blijven vinden om mijn emoties en verdriet te verwerken en niet alleen te focussen op fysieke gezondheid. Deze ervaring heeft me geleerd dat gezondheid meer is dan fysieke kracht; het omvat ook emotionele balans en het respecteren van je eigen grenzen.

Door deze ervaring begrijp ik nu beter hoe belangrijk het is om een holistische benadering te hebben in gezondheid en coaching: niet alleen fysieke kracht, maar ook mentale veerkracht en emotionele verwerking zijn essentieel. Dit inzicht neem ik mee in mijn toekomstige werk en ik ben dankbaar voor de lessen die dit dilemma me heeft geleerd.

 

Persoonlijke Reflectie: Hoe deze Gebeurtenis mij als Sportkundige heeft Gevormd

Deze ingrijpende periode in mijn leven heeft me zowel op persoonlijk als professioneel vlak enorm veel gebracht. Het moment dat mijn vader ernstig ziek op het ziekenhuis bed lag, stelde ik hem een vraag die voor altijd in mijn geheugen gegrift staat: “Pa, hoe blijf je ondanks deze situatie, die in mijn ogen toen zo uitzichtloos was, toch zo sterk en optimistisch?” Zijn antwoord was kort, maar krachtig: “Door positief te blijven, jongen.”

Die woorden raakten me diep en werden een levensles die ik nog elke dag met me meedraag. Hoe zwaar of negatief een situatie ook lijkt, er is altijd ruimte om te kijken naar acties waar je wél invloed op hebt. Negatieve energie kun je ombuigen in iets positiefs door te focussen op oplossingen en vooruitgang. Dit inzicht heeft me niet alleen geholpen om mezelf fysiek en mentaal te transformeren, maar ook om betekenis te vinden in mijn werk als sportkundige.

Die periode heeft mij gevormd tot een empathisch persoon met een enorme drive voor wat ik doe. Ik begrijp nu beter hoe belangrijk het is om mensen niet alleen fysiek sterker te maken, maar hen ook mentaal te ondersteunen. Dit komt terug in hoe ik mijn werk aanpak: ik probeer altijd vanuit begrip en compassie mensen te helpen stappen te zetten in hun gezondheid en leefstijl.

Gek genoeg ben ik zelfs dankbaar dat deze moeilijke en verdrietige tijd mij zoveel heeft geleerd. Het heeft me niet alleen sterker gemaakt, maar ook de motivatie gegeven om anderen te inspireren en te begeleiden, precies zoals ik zelf die kracht vond in een moeilijke situatie. Mijn vader’s les om positief te blijven, vormt nog steeds de kern van hoe ik werk en leef.

 

Werk gericht Ethisch Dilemma: Ouderen laten sporten binnen een intensief concept

Verkennen:

Op mijn stageplek werken we met een specifiek sportconcept, de kracht-cirkel, waarbij sporters onder tijdsdruk verschillende apparatuur gebruiken en snel moeten door wisselen. Dit concept is gericht op het efficiënt opbouwen van kracht en conditie binnen een beperkte tijd. Het dilemma ontstaat wanneer ouderen van 80/85+ zich willen aansluiten bij deze training. Aan de ene kant wil ik als trainer iedereen, ongeacht leeftijd, helpen om hun gezondheid en fysieke kracht te verbeteren, omdat ik sterk geloof dat lichaamsbeweging essentieel is voor een gezonde levensstijl. Aan de andere kant is het huidige trainingsprogramma fysiek te zwaar en snel voor sommige ouderen, waardoor ze mogelijk niet veilig en effectief kunnen deelnemen.

Dit brengt mij in een situatie waarin mijn waarden van zorg voor de gezondheid van deze ouderen botsen met het vasthouden aan het sportconcept dat we hanteren op de werkplek. Enerzijds wil ik ze helpen, maar anderzijds kan ik hen geen passend en veilig aanbod doen binnen het bestaande programma zonder daarvan af te wijken.

 Vragen

De open vraag die ik mezelf stel is: Hoe kan ik de gezondheid en het welzijn van ouderen op een verantwoorde manier ondersteunen binnen het huidige sportconcept, zonder het gevaar te lopen dat ik hun veiligheid in gevaar breng of het concept verander?

 

 Betrokkenheid

De betrokkenen in dit dilemma zijn:

• De ouderen (80/85+): Zij willen actief blijven en hun gezondheid verbeteren, maar de intensiteit van de trainingen kan voor hen te zwaar zijn.
• Ik als trainer: Ik wil deze ouderen helpen, maar worstel met de beperkingen van het sportconcept en de verantwoordelijkheid om hen veilig te laten sporten.
• De organisatie/stageplek: Het bedrijf heeft een specifiek trainingsconcept dat voor een breed publiek aantrekkelijk is, maar mogelijk niet geschikt voor alle leeftijdsgroepen.
• Collega’s/trainers: Zij moeten ook omgaan met het feit dat sommige klanten niet volledig kunnen deelnemen aan het programma, wat druk op hen kan leggen om uitzonderingen te maken of oplossingen te vinden.

 Afwegen

De kern van dit dilemma ligt in de botsing tussen verschillende waarden. Mijn persoonlijke waarden als trainer zijn gericht op inclusiviteit en gezondheid. Ik wil dat iedereen, ongeacht hun leeftijd, toegang heeft tot beweging die hen helpt hun gezondheid te verbeteren. Daarnaast vind ik veiligheid belangrijk: ik wil geen risico’s nemen die mogelijk schadelijk kunnen zijn voor de ouderen als zij deelnemen aan een programma dat niet op hun fysieke capaciteiten is afgestemd.

De organisatie heeft echter waarden zoals efficiëntie en consistentie in het sportaanbod. Het concept van de kracht-cirkel is ontworpen om een groep van 8 mensen in een halfuur op een effectieve manier te laten trainen. Het aanpassen van dit programma voor een bepaalde groep kan betekenen dat de kern van het concept wordt aangetast, wat tegen de waarden van de organisatie indruist.

Voordelen van het aanpassen van het programma voor ouderen:

• Ik zou de ouderen kunnen helpen op een manier die past bij hun fysieke capaciteiten, waardoor hun gezondheid op een verantwoorde manier verbeterd kan worden.
• Het toont betrokkenheid en zorg als trainer en als organisatie richting een specifieke doelgroep die vaak extra aandacht en zorg nodig heeft.
• Door de training aan te passen, kunnen ouderen veilig blijven bewegen, wat bijdraagt aan hun fysieke en mentale welzijn.

 

Nadelen van het aanpassen van het programma voor ouderen:

• Het aanpassen van de kracht-cirkel kan afbreuk doen aan het bestaande concept, wat de organisatie minder aantrekkelijk kan maken voor andere sporters die op zoek zijn naar intensieve en snelle trainingen.
• Door tijd en ruimte te geven aan ouderen binnen de reguliere trainingen, kan de groepsdynamiek verstoord raken, en kunnen andere sporters misschien minder effectief trainen.
• Het kan zijn dat ouderen ondanks aanpassingen nog steeds niet in staat zijn om veilig mee te doen, wat kan leiden tot blessures of andere gezondheidsrisico’s.

 

Waardenconflict

Mijn persoonlijke waarden van zorgzaamheid en inclusiviteit botsen met de waarden van de organisatie die gericht zijn op het vasthouden aan het sportconcept. Bovendien staat mijn waarde van veiligheid op het spel, omdat ik ouderen geen veilige sportervaring kan garanderen binnen de huidige structuur.